Η νεολαία στο περιθώριο…

ΞΥΛΟΜΕΝΟΣ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Η Εσωστρέφεια που παρατηρείται στην σημερινή κοινωνία από τους νέους ανθρώπους, όσον αφορά τις εξελίξεις που διαδραματίζονται στη χώρα μας έχει καταλήξει στην πλήρη αδράνεια και την αποστασιοποίηση τους.

Η μοιρολατρία των περισσοτέρων σε συνδυασμό με την γενικότερη απαξίωση των θεσμών που συντελείται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, καθιστά την νεολαία πλήρως παροπλισμένη. Οι κοινωνικές εξελίξεις χωρίς την ενεργή συμμετοχή της κινητήριας δύναμης των αλλαγών που προέρχεται από τη νέα γενιά δεν θα οδηγήσει ποτέ σε κοινωνικές ρήξεις με το κατεστημένο που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. 

Με την μη συμμετοχή νομιμοποιούμε τα κακώς κείμενα που σταδιακά παγιώνονται,  αξιώνοντας τελικά το κύρος μιας αυταπόδεικτης πραγματικότητας. Αν, δηλαδή, οι ίδιοι ως πολίτες και κυρίως οι νέοι συνεχίσουμε να γυρνάμε την πλάτη σε όσα απασχολούν τον τόπο μας και κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε φλέγοντα ζητήματα, δεν πετυχαίνουμε τίποτα παραπάνω από τον εγκλωβισμό μας σ’ ένα φαύλο κύκλο μετάθεσης των προβλημάτων. 

Εξάλλου οι κομματικοί μηχανισμοί και το σάπιο πολιτικό σύστημα που δομήθηκε εξυπηρετώντας πελατειακά και μικροκομματικά συμφέροντα, συνετέλεσε στην πλήρη απαξίωση των κρατικών και κοινωνικών θεσμών δημιουργώντας ένα κράτος «τέρας», απομονώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. 

Είναι περισσότερο λοιπόν αναγκαία από ποτέ, η πλήρης ενεργοποίηση των δυνάμεων που παραμένουν στο περιθώριο των εξελίξεων, ώστε να δημιουργηθεί ένα ρεύμα που θα απαιτήσει την ουσιαστική ανατροπή των πολιτικών εκείνων που κρατούν τη χώρα δέσμια εξωγενών συμφερόντων. 

Ο επαναπροσδιορισμός της θέσης που διαδραματίζει η νεολαία πέραν από τις ιδεολογικές και κομματικές προτιμήσεις προβάλλει περισσότερο από ποτέ, ως ανάγκη για δράση σε συλλογικό επίπεδο για την αποδόμηση του σημερινού πολιτικού συστήματος. Εάν δεν υπάρξουν ουσιαστικές δράσεις σε όλα τα επίπεδα και με κάθε μορφή ως αντίβαρο στις πολιτικές της εξαθλίωσης και της μιζέριας που βιώνουμε, δεν πρόκειται ποτέ να βγει η κοινωνία από το τέλμα στο οποίο έχει περιπέσει. 

Οι παρωχημένες πλέον αντιλήψεις ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα και αποφασισμένα θα έπρεπε να μας θυμώνουν και να λειτουργούν σαν κίνητρο για να αγωνιστούμε με μεγαλύτερη θέρμη για τα πιστεύω μας. Εξάλλου μια κοινωνία που δεν αγωνίζεται για τα δικαιώματα της και αποδέχεται παθητικά τη μοίρα της είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί στην πλήρη απαξίωση και τον εκφυλισμό.

Πόσο λυπηρό είναι μια χώρα που καυχιέται για την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό της, που γέννησε τη δημοκρατία, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, να βρίσκεται στην κατάσταση όπου οι πολίτες της έχουν χάσει την αξιοπρέπεια τους, την ελευθερία τους, τα ιδανικά τους και οι νέοι μένουν στο περιθώριο. 

Θεωρώ λοιπόν δόκιμο να αντικαταστήσουμε στη συνείδησή μας αλλά και στην πολιτική πρακτική την έννοια της κομματικής παράταξης με αυτόν της ενιαίας ανεξάρτητης σύμπραξης προς ένα κοινό, αδιαίρετο και καθολικό σκοπό. 

Είναι μάλλον καιρός όλοι μαζί να διεκδικήσουμε το ρόλο ενεργού ρυθμιστή του δημόσιου βίου για το συλλογικό καλό και την ευημερία της χώρας μας. Η εσωστρέφεια και η αποστασιοποίηση από τα καθημερινά προβλήματα αποτελούν τροχοπέδη για την πραγματική αλλαγή που σήμερα προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε ως επιτακτική ανάγκη. 

Είναι καιρός λοιπόν, οι νέοι άνθρωποι να συμμετάσχουν με δυναμικό τρόπο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στα κοινά.. 

Το μέλλον μας ανήκει και γι’ αυτό και οφείλουμε να δράσουμε άμεσα σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τις γενιές που θα ακολουθήσουν.