Η νεολαία στο περιθώριο…

ΞΥΛΟΜΕΝΟΣ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Η Εσωστρέφεια που παρατηρείται στην σημερινή κοινωνία από τους νέους ανθρώπους, όσον αφορά τις εξελίξεις που διαδραματίζονται στη χώρα μας έχει καταλήξει στην πλήρη αδράνεια και την αποστασιοποίηση τους.

Η μοιρολατρία των περισσοτέρων σε συνδυασμό με την γενικότερη απαξίωση των θεσμών που συντελείται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, καθιστά την νεολαία πλήρως παροπλισμένη. Οι κοινωνικές εξελίξεις χωρίς την ενεργή συμμετοχή της κινητήριας δύναμης των αλλαγών που προέρχεται από τη νέα γενιά δεν θα οδηγήσει ποτέ σε κοινωνικές ρήξεις με το κατεστημένο που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. 

Με την μη συμμετοχή νομιμοποιούμε τα κακώς κείμενα που σταδιακά παγιώνονται,  αξιώνοντας τελικά το κύρος μιας αυταπόδεικτης πραγματικότητας. Αν, δηλαδή, οι ίδιοι ως πολίτες και κυρίως οι νέοι συνεχίσουμε να γυρνάμε την πλάτη σε όσα απασχολούν τον τόπο μας και κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε φλέγοντα ζητήματα, δεν πετυχαίνουμε τίποτα παραπάνω από τον εγκλωβισμό μας σ’ ένα φαύλο κύκλο μετάθεσης των προβλημάτων. 

Εξάλλου οι κομματικοί μηχανισμοί και το σάπιο πολιτικό σύστημα που δομήθηκε εξυπηρετώντας πελατειακά και μικροκομματικά συμφέροντα, συνετέλεσε στην πλήρη απαξίωση των κρατικών και κοινωνικών θεσμών δημιουργώντας ένα κράτος «τέρας», απομονώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. 

Είναι περισσότερο λοιπόν αναγκαία από ποτέ, η πλήρης ενεργοποίηση των δυνάμεων που παραμένουν στο περιθώριο των εξελίξεων, ώστε να δημιουργηθεί ένα ρεύμα που θα απαιτήσει την ουσιαστική ανατροπή των πολιτικών εκείνων που κρατούν τη χώρα δέσμια εξωγενών συμφερόντων. 

Ο επαναπροσδιορισμός της θέσης που διαδραματίζει η νεολαία πέραν από τις ιδεολογικές και κομματικές προτιμήσεις προβάλλει περισσότερο από ποτέ, ως ανάγκη για δράση σε συλλογικό επίπεδο για την αποδόμηση του σημερινού πολιτικού συστήματος. Εάν δεν υπάρξουν ουσιαστικές δράσεις σε όλα τα επίπεδα και με κάθε μορφή ως αντίβαρο στις πολιτικές της εξαθλίωσης και της μιζέριας που βιώνουμε, δεν πρόκειται ποτέ να βγει η κοινωνία από το τέλμα στο οποίο έχει περιπέσει. 

Οι παρωχημένες πλέον αντιλήψεις ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα και αποφασισμένα θα έπρεπε να μας θυμώνουν και να λειτουργούν σαν κίνητρο για να αγωνιστούμε με μεγαλύτερη θέρμη για τα πιστεύω μας. Εξάλλου μια κοινωνία που δεν αγωνίζεται για τα δικαιώματα της και αποδέχεται παθητικά τη μοίρα της είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί στην πλήρη απαξίωση και τον εκφυλισμό.

Πόσο λυπηρό είναι μια χώρα που καυχιέται για την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό της, που γέννησε τη δημοκρατία, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, να βρίσκεται στην κατάσταση όπου οι πολίτες της έχουν χάσει την αξιοπρέπεια τους, την ελευθερία τους, τα ιδανικά τους και οι νέοι μένουν στο περιθώριο. 

Θεωρώ λοιπόν δόκιμο να αντικαταστήσουμε στη συνείδησή μας αλλά και στην πολιτική πρακτική την έννοια της κομματικής παράταξης με αυτόν της ενιαίας ανεξάρτητης σύμπραξης προς ένα κοινό, αδιαίρετο και καθολικό σκοπό. 

Είναι μάλλον καιρός όλοι μαζί να διεκδικήσουμε το ρόλο ενεργού ρυθμιστή του δημόσιου βίου για το συλλογικό καλό και την ευημερία της χώρας μας. Η εσωστρέφεια και η αποστασιοποίηση από τα καθημερινά προβλήματα αποτελούν τροχοπέδη για την πραγματική αλλαγή που σήμερα προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε ως επιτακτική ανάγκη. 

Είναι καιρός λοιπόν, οι νέοι άνθρωποι να συμμετάσχουν με δυναμικό τρόπο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στα κοινά.. 

Το μέλλον μας ανήκει και γι’ αυτό και οφείλουμε να δράσουμε άμεσα σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τις γενιές που θα ακολουθήσουν.

Μας κοροϊδεύουν εν ψυχρώ με τις γερμανικές εκλογές.

Το πολιτικό σύστημα βρήκε νέα προπαγάνδα για να κερδίσει χρόνο παραμονής στην εξουσία. 

Το νέο παραμύθι ακούει στο όνομα γερμανικές εκλογές που γίνονται τον Σεπτέμβριο του 2013. Όλα τα κατοχικά ΜΜΕ, με το δικό τους τρόπο πλύσης εγκεφάλου, μας πείθουν και δυστυχώς όλοι έχουμε παρασυρθεί στο ότι δήθεν όλα θα αλλάξουν μετά τις γερμανικές εκλογές. 

Ήδη ο κ. Σαμαράς άρχισε από χθες να μας πετάει το τυράκι της δήθεν ανάπτυξης προς το τέλος του 2013, δηλαδή ακριβώς μετά τις γερμανικές εκλογές. Μέχρι τότε κάτι θα εφεύρουν πάλι για να μας εκβιάσουν πολιτικά. 

Στο μεταξύ τα κεφάλια μέσα και εξαθλίωση.

Επηρεασμένοι όλοι μας από αυτή την αισχρή προπαγάνδα των ντόπιων συνεργατών των Γερμανών που καλούν τον ελληνικό λαό να εξαθλιωθεί προκειμένου να κερδίσει η Μέρκελ τις εκλογές, δεν σκεφτόμαστε το απλό. 

Αφού η δική μας εξαθλίωση θα ευχαριστήσει τους Γερμανούς πολίτες και θα δώσει ψήφους στη Μέρκελ, αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες επιθυμούν την εξαθλίωσή μας. Επομένως, όταν ένας λαός ευχαριστιέται από την εξαθλίωση ενός άλλου, αυτός ο άλλος τι λόγο έχει να του δώσει αυτή την ικανοποίηση;

Πριν ήταν οι γαλλικές εκλογές που έπρεπε εμείς να περιμένουμε. Μετά ήρθαν οι αμερικανικές εκλογές. Τώρα έρχονται οι γερμανικές, μετά φυσικά οι ιταλικές κ.λ.π...

Δεν πρέπει να περιμένουμε κανέναν να μας σώσει. Μόνοι μας θα σωθούμε.

Οι Βρυξέλλες αποφάσισαν: Το νερό ανήκει στους λίγους και θα πωλείται ακριβά

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλάζει την πολιτική διαχείρισης των υδάτινων πόρων και την μέχρι σήμερα τιμολογιακή πολιτική. 

Η είδηση αυτή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αφού είχαν ήδη γίνει οι κινήσεις προετοιμασίας (εκ μέρους των κρατών – μελών) της συγκεκριμένης απόφασης. 

Αν και αυτές οι κινήσεις, οι οποίες ουσιαστικά αφορούσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού, έπεσαν στο κενό (π.χ. Μεγάλη Βρετανία), φαίνεται πως στα γραφεία των Βρυξελλών δεν απελπίστηκαν οι «ιθύνοντες» (γραφειοκράτες μη εκλεγμένοι) και αποφάσισαν με την μέθοδο του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» να ανακοινώσουν πως το νερό δεν αποτελεί αγαθό που ανήκει στους πολίτες των κρατών της Ευρώπης, αλλά είναι ένα εμπόρευμα το οποίο (στο όνομα της περιβαλλοντικής προστασίας – πράσινης πολιτικής) οι Βρυξέλλες εφεξής θα διαχειρίζονται κατά τα δοκούν…!

Η απόφαση αυτή του Ευρωκοινοβουλίου (των γραφειοκρατών των Βρυξελλών) ανακοινώθηκε με τον τίτλο «Μέτρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Περιβάλλοντος για το νερό» και αφορά την επιβολή μέτρων (λόγω μόλυνσης των ήδη υπαρχόντων υδάτινων πόρων) τόσο στην οικιακή κατανάλωση του νερού, όσο και στην χρήση του νερού στην γεωργικές καλλιέργειες!

Τι γράφει η είδηση, όπως ανακοινώθηκε και δημοσιεύθηκε στο Sky News:

«Ανατιμολόγηση του νερού, περιορισμός στη χρήση του αγροτικού νερού, καθώς και προγράμματα εξοικονόμησης νερού κατ’ οίκον και επαναχρησιμοποίηση του περιλαμβάνονται μεταξύ των μέτρων που ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος προκειμένου να διασφαλισθεί επαρκής ποσότητα καλής ποιότητας νερού για όλους του Ευρωπαίους.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε τη νέα αυστηρότερη στρατηγική για τη διαχείριση των υδάτων, διαπιστώνοντας ότι η σχετική οδηγία για την προστασία των υδάτων δεν τέθηκε σε εφαρμογή από πολλές χώρες.
Πιο συγκεκριμένα, από εδώ και στο εξής κάθε κράτος μέλος οφείλει να δίνει αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με το υδάτινο ισοζύγιο, πόσο έχει και πόσο ξοδεύει.
Επίσης να παραθέτει τα στοιχεία σχετικά με τη φυσικότητα της ροής των ποταμών και τις παρεμβάσεις που έγιναν, όπως φράγματα και εκτροπές και τέλος θα τεθούν νέοι στόχοι για την εξοικονόμηση του νερού. 
Τέλος θα πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι και να περιοριστούν και θα ελέγχονται αυστηρά οι άδειες γεωτρήσεων.
Ωστόσο η νέα αυστηρότερη στρατηγική δεν θα εφαρμοσθεί σε όλα τα κράτη μέλη με τον ίδιο τρόπο.
Τα μέτρα θα είναι αυστηρότερα για χώρες με ελλειμματικό υδάτινο ισοζύγιο, όπως η Ελλάδα και άλλες χώρες του νότου που αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο πρόβλημα
Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος Γιάνες Ποτότσνικ κατέληξε λέγοντας πως η ορθολογική διαχείριση του νερού δεν αφορά μόνο στη διατήρηση του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, αλλά θα καθορίσει την οικονομική ανάπτυξη την ανταγωνιστικότητα και την ευημερία της Ευρώπης».

Έτσι, λοιπόν, το κοινό αγαθό των πολιτών, το νερό, με μία απόφαση – ανακοίνωση, μεταβάλλεται σε μέσο άσκησης οικονομικής πίεσης (και όχι μόνο) προς τους πολίτες της Ευρώπης, οι οποίοι οφείλουν να παραδώσουν -υπό την απειλή αυστηρών μέτρων εις βάρος τους- το αγαθό που τους ανήκει σε άγνωστους διαχειριστές, οι οποίοι στο όνομα του περιβάλλοντος και της υγείας, θα αποφασίζουν για την διαχείρισή του.

Εμείς, δεν θα ρωτήσουμε εάν ασκήθηκαν έλεγχοι (έστω και μη αυστηροί) στις βιομηχανίες που μολύνουν τους υδάτινους πόρους της Ευρώπης, επειδή γνωρίζουμε πως δεν ασκήθηκε έλεγχος, ούτε υπήρξαν κυρώσεις (έστω και μη αυστηρές) προς τις βιομηχανίες που –όπως διατείνονται οι Βρυξέλλες- καταστρέφουν την ποιότητα του νερού και την υγεία των Ευρωπαίων πολιτών.

Η δική μας απορία, είναι σχετική με το ποιος και πως θα διαχειρίζεται το νερό. Προφανώς θα είναι ιδιώτες(!!!), οι οποίοι θα κερδίζουν αμύθητα ποσά από την πώληση του κοινού αγαθού που πλέον μετατρέπεται –με φασιστική μέθοδο- σε ιδιωτικό προϊόν προς εκμετάλλευση.

Έτσι, οι ιδιώτες ενώ θα αποκομίζουν τεράστια κέρδη από κάτι που δεν τους ανήκει, ταυτόχρονα θα πιέζουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αφού θα τους αφαιρούν σημαντικά ποσά για την χρήση του νερού. Όμως, οι ίδιοι ιδιώτες θα λειτουργούν και ως μέσον άσκησης πίεσης για την αλλαγή της ποιότητας της τροφής, αφού θα ελέγχουν τους αγρότες και την κατανάλωση του νερού στις αγροτικές καλλιέργειες, οι οποίες θα καταστούν απολύτως ασύμφορες λόγω της αύξησης των τιμολογίων του νερού.

Ήδη, με κυβερνητικές αποφάσεις, οι αγρότες υποχρεούνται να ανακοινώσουν τις πηγές και τα μέσα που χρησιμοποιούν για την άρδευση των καλλιεργητικών εκτάσεων που διαθέτουν. Οι αγρότες αν και χρησιμοποίησαν ίδια κεφάλαια για την δημιουργία πομόνων (αρδευτικά πηγάδια με σύστημα άντλησης), καλούνται να συμβάλουν στην διαχείριση (ή στον έλεγχο) των υδάτινων πόρων, να δηλώσουν ουσιαστικά πόσο νερό καταναλώνουν (με δικά τους έξοδα) για τις καλλιέργειές τους, προκειμένου να πληρώσουν και τον ιδιώτη που θα «επωμισθεί» την είσπραξη για την κατανάλωση νερού (να σημειωθεί πως ο ιδιώτης έχει μηδενικά έξοδα, αλλά θα εισπράττει από κάτι που δεν του ανήκει…).

Εάν η όλη αυτή ενέργεια αποσκοπούσε στην δημιουργία κανόνων διαχείρισης των υδάτινων πόρων, ίσως και να ήταν ένα θετικό βήμα. Όμως, από τη στιγμή που κάποιες καλλιέργειες (π.χ. καλαμπόκι) θα κρίνονται ασύμφορες λόγω της μεγάλων ποσοτήτων νερού που απαιτούνται, τότε οι αγρότες θα εξαναγκαστούν στην χρήση ειδικών σπόρων (βλ. μεταλλαγμένα) οι οποίοι έχουν μικρότερη απόδοση και κατασκευάζονται από συγκεκριμένες εταιρείες (βλ. Mosanto) οι οποίες ελέγχουν μεγάλο μέρος της παραγωγής τροφίμων σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Με αλλά λόγια, με πρόφαση την διαχείριση του νερού, θα υπάρξουν συγκεκριμένα κέντρα που θα αναλάβουν να χρυσο-πληρώνονται για κάτι που δεν τους ανήκει, και ταυτόχρονα θα αλλάξει η ποιότητα της τροφής των Ευρωπαίων πολιτών, στο όνομα της εξοικονόμησης υδάτινων πόρων.

Λείπει, όμως το νερό από την Ευρώπη; 

Η απάντηση είναι απολύτως αρνητική, αφού η ευρωπαϊκή ήπειρος θεωρείται πλουσιότατη σε υδάτινους πόρους. Αφού το πρόβλημα είναι στην αλλοίωση της ποιότητας του νερού από βιομηχανικά απόβλητα, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιβάλει αυστηρότατες κυρώσεις στις παραβατικές βιομηχανίες οι οποίες κατά σύστημα μολύνουν το νερό; Μήπως επειδή η οικονομική ισχύς των βιομηχανιών αυτών είναι τόσο μεγάλη, που αποτελεί φόβο για τους Ευρωβουλευτές και τους αρχηγούς των ευρωπαϊκών κρατών, η οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής τιμωρίας τους;

Επειδή είναι προφανές πως οι ευρωβουλευτές δεν μπορούν να πιέσουν τους κυρίως υπεύθυνους, στρέφονται προς τους απολύτως ανεύθυνους για την μόλυνση των υδάτων και πραξικοπηματικά ενεργώντας, τους επιβάλλουν εξοντωτικούς οικονομικούς όρους για την κατανάλωση του νερού, ενώ ταυτοχρόνως εξυπηρετούν τους –μόνιμα- ενδιαφερόμενους για την διαχείριση του νερού, αλλά και τις πολυεθνικές παραγωγής μεταλλαγμένων γεωργικών υβριδίων…!

Τελικά και σαν αποτέλεσμα, διαπιστώνουμε πως το περιβάλλον δεν γίνεται καλύτερο (αφού δεν αντιμετωπίζονται οι βιομηχανίες που το καταστρέφουν), ενώ κάποιοι πλουτίζουν από το νερό που δεν τους ανήκει και τέλος δημιουργούνται κατάλληλες συνθήκες για καλλιέργεια και πώληση μεταλλαγμένων τροφών… Με απλά λόγια, όλα για το χρήμα, όλα για το κέρδος, με πρόφαση –φυσικά- το καλό των πολιτών και του… περιβάλλοντος.

Δεν γνωρίζουμε εάν ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος γίνει για το νερό, όμως είμαστε απολύτως βέβαιοι πως το νερό μετατρέπεται σε όπλο επιβολής ισχύος και εξαναγκασμού προς τους λαούς. Και ίσως αυτό αποτελέσει τον λόγο για μία άνευ προηγουμένου κοινωνική έκρηξη…

Νέα Δημοκρατία: Λίγο πριν το τέλος – Η κόλαση δεν πάει στον παράδεισο…

Η ίδρυση της “Νέας Δημοκρατίας” από τον εκλεκτό της Βασίλισσας Φρειδερίκης (το 1954) και «εγκεκριμένο» διάδοχο του καθεστώτος Ιωαννίδη (το 1974), συνοδεύτηκε από τις κραυγές των «απροσάρμοστων δεξιών» που δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κόμμα τους θα έφερε ως τίτλο μια κομμουνιστική, επίσημα διακηρυγμένη, ορολογία. (Ο όρος “Νέα Δημοκρατία”, ήταν το διακηρυγμένο όραμα των κομμουνιστών, μετά την στρατιωτική ήττα στο Γράμμο και το Βίτσι).

Το νέο ξεκίνημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή σηματοδοτήθηκε από την ανανέωση του «πολιτικού προσωπικού αιχμής» και την εκλογή δεκάδων νέων και άπειρων βουλευτών, που σε μεγάλο ποσοστό ήσαν μεταλλαγμένοι γόνοι παλαιοτέρων πολιτικών. Ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός», που τότε διακηρύχθηκε ως επίσημη ιδεολογία του κόμματος, δεν έγινε ποτέ κατανοητός από τα στελέχη που, όμως, δεν έδειξαν και μεγάλο ενδιαφέρον για «το δευτερεύον αυτό ζήτημα» περιοριζόμενα στην εμπέδωση, στην άσκηση και στη νομή της εξουσίας.

Η περίοδος Αβέρωφ σηματοδότησε την προσπάθεια απόκτησης ιδεολογικοπολιτικής φυσιογνωμίας που ονόμασαν «Λαϊκή Δεξιά» και η οποία επέφερε μαχητικότητα των μαζών που στήριζαν το κόμμα.

Ο Μητσοτάκης, που διαδέχθηκε τον υπονομευθέντα και παραιτηθέντα Αβέρωφ, «φιλελευθεροποίησε» το κόμμα δημιουργώντας όμως, εκ των πραγμάτων, δυο ισχυρές τάσεις στις τάξεις του και την ετικέτα του «Νεοφιλελευθερισμού».

Η διαπάλη αυτών των τάσεων προώθησε τον Δεξιό-Καραμανλικό Έβερτ στην ηγεσία. Ο Μιλτιάδης Έβερτ διακήρυξε το νεφελώδες όραμα της «Ειρηνικής Επανάστασης» και τελικώς, παρά το γεγονός ότι έθεσε τις βάσεις του εκσυγχρονισμού της Νέας Δημοκρατίας απομακρύνθηκε (δια λόγους υγείας) μετά από ισχυρή πολιτική παρέμβαση των κορυφαίων ιστορικών στελεχών του κόμματος.

Η παράδοση της ηγεσίας στον 40άρη και φέρελπι βουλευτή Μακεδονίας έγινε λόγω ονόματος και λόγω ανάγκης ανόδου στο προσκήνιο, της γενιάς των σαραντάρηδων.
Ο «Μεσαίος χώρος» που διακήρυξε ο Κώστας Καραμανλής, σηματοδότησε την σταδιακή κεντρώα μετάλλαξη του κόμματος, που αποκάλεσε την ιδεολογικοπολιτική του πλατφόρμα «Κοινωνικό Κέντρο» και προώθησε, σε κομβικά πόστα, στελέχη προερχόμενα από αριστερούς κυρίως πολιτικούς χώρους.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ο τελευταίος ίσως Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, επιχείρησε να γράψει την δική του ιστορία, προσδιορίζοντας το κόμμα ως «Κεντροδεξιό». 

Αποδείχθηκε όμως ότι, ένα κόμμα με δεξιές καταβολές και αριστερή νοοτροπία διαχείρισης των προβλημάτων, δεν μπορεί να κερδίσει τον κεντρώο ψηφοφόρο, μόνο και μόνο επειδή κηδεύει τον Καπετάν Γιώτη “δημοσία δαπάνη” (με αιτιολογικό “τας εξαιρετικάς προς την πατρίδα προσφερθείσας υπηρεσίας”) ή επειδή «προσλαμβάνει» διακεκριμένους αριστερούς ως συνεργάτες.

Η Νέα Δημοκρατία, στην αγωνιώδη προσπάθεια που καταβάλλει για την απόκτηση πολιτικοϊδεολογικής φυσιογνωμίας, βρίσκεται σήμερα στην φάση όπου ο Λαός την χαρακτηρίζει ως κόμμα “μνημονιακό”. Δηλαδή, ως κόμμα που υποτάσσει τα Εθνικά συμφέροντα σε αυτά των “συμμάχων” και που θεωρεί ότι το συμφέρον της Πατρίδας μπορεί να περνάει μέσα από την θυματοποίηση των Ελλήνων. Ενός κόμματος που θεωρεί την ανάδειξη του “Ναι σε όλα” ως ενός σύγχρονου Σύμβολου Πίστης, της ηγεσίας προς “τους εταίρους -δανειστές”, και των βουλευτών προς την ηγεσία και τους περί αυτήν.

Η Νέα Δημοκρατία, υποστηρίζω ότι, δεν έχει πλέον τίποτε άλλο να προσφέρει (προς το εξωτερικό και το εσωτερικό). Εξάντλησε τους λόγους της πολιτικής της ύπαρξης. Και γι’ αυτό, ήρθε η ώρα να κλείσει τον ιστορικό της κύκλο.

Το βρώμικο παιχνίδι του Φουχτελ

Είναι γνωστό ότι η Γερμανία έχει βάλει στο στόχαστρό της, μεταξύ άλλων, τους ΟΤΑ και συγκεκριμένα τη διαχείριση των απορριμμάτων. 

Ο διετής βομβαρδισμός ενημέρωσης σχετικά με τις «σύγχρονες τεχνολογίες καύσης απορριμμάτων» που αναπτύσσουν γερμανικές εταιρείες, δεν έπεισαν. Έτσι, η κ. Μέρκελ αποφάσισε να εγκαταστήσει ως μόνιμο παρατηρητή των ελληνικών ΟΤΑ, τον Χανς Γιοακίμ Φούχτελ.

Ο εν λόγω κύριος δε δυσκολεύτηκε καθόλου να βρει συμμάχους στα δημαρχιακά μέγαρα ανά την Ελλάδα και να δημιουργήσει μία άτυπη αλλά πολύ δραστήρια «ελληνογερμανική συμμαχία» μεταξύ τοπικών αρχόντων και επιχειρηματιών που εκπροσωπούν γερμανικές επιχειρήσεις.

Οι συνεχείς συγκεντρώσεις που διοργανώνει ο κ. Φούχτελ με καλεσμένους δημάρχους απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά ειδικότερα από τη Βόρεια Ελλάδα, πάντα στέφονται με επιτυχία για τους γερμανούς επιχειρηματίες οι οποίοι ανακαλύπτουν το Ελ Ντοράντο τους. 

Οι συγκεντρώσεις αυτές γίνονται απουσία οποιουδήποτε εκπροσώπου του ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τα δημοτικά συμβούλια ενημερώνονται από τους δημάρχους με καθυστέρηση και αφού έχουν προηγηθεί συναντήσεις και συμφωνίες.

Το θράσος του κ. Φούχτελ, το οποίο αυξάνεται κατακόρυφα από την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης, έχει ξεφύγει από κάθε όριο με αποτέλεσμα ο Γερμανός Gruppenführer να παρεμβαίνει σε πολιτικά ζητήματα και αποφάσεις.

Έτσι, λοιπόν, με τα γνωστά επιστημονικά κριτήρια που χρησιμοποιούσε παλιότερα το «Ιατρικό Σώμα» των SS, ο κ. Φούχτελ ανακάλυψε «μελέτες και έρευνες που έδειξαν ότι για εργασίες όσον αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούνται 3000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία η δουλειά διεκπεραιώνεται με 1000 άτομα. Θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις, ιδιαίτερα στους εταίρους που χρηματοδοτούν διαδικασίες στην Ελλάδα, γιατί δεν γίνεται πιο αποτελεσματική εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού και να φανούν τρόποι πώς θα μειωθεί ο αριθμός τους».

Ο εντεταλμένος της γερμανίδας καγκελαρίου τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ των απολύσεων χωρίς να έχει καμία αρμοδιότητα. Εκτός και αν έχει, αλλά δεν το γνωρίζουμε. Έχει; Και ποια αρμοδιότητα επί θεμάτων κυβερνητικής πολιτικής;

Ο κ. Φούχτελ στην κυριολεξία δεν κρατιέται. Μυρίστηκε χρήμα! 

Το λέει ξεκάθαρα ο άνθρωπος : «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας θησαυρός που πρέπει να εκμεταλλευτούμε γιατί μέχρι τώρα το καθεστώς των ΟΤΑ και της Ευρώπης ήταν μόνο για θέματα χρηματοδοτήσεων. Τώρα η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να παίξει άλλο ρόλο». 

Είναι θησαυρός οι ΟΤΑ! Είναι μαγαζιά οι ΟΤΑ! Επιχειρήσεις! Κανένας κοινωνικός ρόλος για τους Δήμους. Αυτά είναι αριστερές ιδεοληψίες για τον κ. Φούχτελ και προφανώς για τον κ. Χατζηδάκη.

Όμως, για να δούμε τα στοιχεία, όπως τα θέλει η πραγματικότητα και όχι τα σάλια του κάθε Φούχτελ για ακόμη μεγαλύτερες λεηλασίες. Η πραγματικότητα, λοιπόν, λέει ότι οι ελληνικοί ΟΤΑ ήταν, το 2011, οι λιγότερο χρεωμένοι σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που απέστειλε ο Επίτροπος Οικονομικών Ολι Ρεν στον Έλληνα ευρωβουλευτή Ν. Χουντή, απαντώντας σε σχετική ερώτηση και τα οποία κοινοποιήθηκαν σήμερα κατά το Δ.Σ. της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Αττικής.

Σύμφωνα με τον πίνακα που προώθησε ο κ. Ρεν, τα υψηλότερα ποσοστά χρέους ΟΤΑ επί ΑΕΠ το 2011 παρουσιάζουν η Ιταλία και οι Κάτω Χώρες με ποσοστό 8,6%. Ακολουθούν η Γαλλία με χρέος 8,4% του ΑΕΠ, η Δανία με 7,3%, η Σουηδία με 7%. Στα άλλα κράτη το ποσοστό χρέους των ΟΤΑ είναι μικρότερο. Το μικρότερο χρέος μεταξύ των 27 παρουσιάζουν η Ελλάδα με χρέος της Τ.Α. 0,9% του ΑΕΠ και η Μάλτα με χρέος 0,1% του ΑΕΠ.

Πραγματικά έχει έρθει η ώρα να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας, τους δήμους μας και τη χώρα μας. Όχι από τους μετανάστες, αλλά από τους Φούχτελ, τους Σαμαράδες και τις λοιπές ορντινάντσες της Μέρκελ. 

Άει στο διάολο πια με τον κάθε μ@λ@κ@ που μας φορτώθηκε και κάνει μπίζνες στην πλάτη μας.

Είμαστε σε κατάσταση πολέμου…

Πόλεμος : Το μέσον κατάκτησης λαών και κρατών. Συνήθως διεξάγεται με την χρήση στρατιωτικών όπλων.

Ο στόχος, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή και στη συνέχεια, η κατάκτηση – υποδούλωση των ανθρώπων και –κυρίως- της οικονομίας. Γίνεται πάντα με προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων.

Στις ημέρες μας διεξάγονται αρκετοί πόλεμοι, οι οποίοι άλλοτε χαρακτηρίζονται ανθρωπιστικοί (για την απελευθέρωση λαών από σκληρά καθεστώτα) και άλλοτε θρησκευτικοί (για την ανάκτηση θρησκευτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων).

Οι πόλεμοι, όμως, δεν έχουν πάντα στρατιωτικά χαρακτηριστικά, αφού εκείνοι που τους αποφασίζουν διαπίστωσαν πως δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούν στρατιωτικά όπλα για την επίτευξη του στόχου τους, δηλαδή την υφαρπαγή του πλούτου των κρατών στα οποία επιτίθενται.

Σήμερα, σε ένα σημαντικό μέρος του πλανήτη, και κυρίως στις χώρες της Ευρώπης, διεξάγεται μία άλλη μορφή πολέμου, η οποία όμως διατηρεί τα ίδια χαρακτηριστικά και επιφέρει τα ίδια αποτελέσματα που έχει και ένας πόλεμος με συμβατικούς στρατιωτικούς μηχανισμούς.

Σήμερα, διεξάγεται (ή κατ’ άλλους κορυφώνεται) ένας οικονομικός πόλεμος. 

Και αυτός ο πόλεμος έχει νεκρούς. 

Και αυτός ο πόλεμος χρησιμοποιεί «όπλα» καταστροφής των κοινωνιών και των οικονομιών. 

Και αυτός ο πόλεμος σκοπεύει στην κατάκτηση χωρών, στην εξαθλίωση των πολιτών και στην υφαρπαγή του πλούτου.

Αυτός ο άτυπος πόλεμος, ο μη συμβατικός, είναι ίσως καταστροφικότερος, αφού

ο «εχθρός» δεν είναι ορατός, 

έχει όνομα (αγορές) αλλά δεν έχει μορφή και 

παρουσιάζεται με επιχειρήματα οικονομικής βοήθειας «φίλων», «εταίρων» και «συμμάχων».

Σε αυτόν τον πόλεμο, που τον βιώνουμε ως κοινωνία, χρησιμοποιούνται μη συμβατικά όπλα, τα οποία στοχεύουν στην καθοδήγηση των πληθυσμών, στην χειραγώγησή τους και –τελικά- στην κατάκτησή τους. 

Ο «γκρίζος» πόλεμος, έχει ανθρώπινα θύματα, που παρουσιάζονται (από τα μέσα χειραγώγησης, προπαγάνδας και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης) ως άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και κανείς δεν αναφέρεται στο ποιός, πότε και γιατί δημιούργησε αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα.

Ο πόλεμος που ζούμε δεν έχει κανέναν ηθικό περιορισμό, δεν καταγράφει εγκληματίες πολέμου και δεν αναγνωρίζει βίαιες πράξεις κατά των λαών, οι οποίοι και «καθοδηγούνται» από δοτές πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες έχουν επιλεχθεί προσεκτικά για να εφαρμόσουν «κανόνες» παράδοσης στον ανώνυμο και απρόσωπο εχθρό. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν σκοπός του «κατακτητή» είναι η πρόσβαση σε χωράφια «παπαρούνας» ή η πρόσβαση σε ενεργειακά κοιτάσματα.

Σε αυτόν τον πόλεμο, εγώ κι εσύ πρέπει να κατανοήσουμε πως είμαστε θύματα και όχι αντίπαλοι (πάγια μέθοδος το διαίρει και βασίλευε) και στη συνέχεια να στραφούμε κατά εκείνων που επιδιώκουν τον εξανδραποδισμό μας. Είναι στο χέρι μας να κατανοήσουμε την ασκούμενη πολεμική μέθοδο που χρησιμοποιούν εναντίον μας.

Και είναι θέμα λογικής να αντιληφθούμε πως τελικά θα επιδιώξουν την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, αφού μικρότερος πληθυσμός σημαίνει πως είναι και ευκολότερα ελεγχόμενος.

Ανησυχία στις ΗΠΑ για την Ελλάδα

”Ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια δεν είχαν φτάσει σε τόσο χαμηλό σημείο οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις”. Η φράση αυτή ανήκει σε έμπειρο πολιτικό με πλήρη γνώση των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.

Η Ελλάδα δείχνει να απομακρύνεται από το ατλαντικό της παρελθόν και τη στενή σχέση που διατηρούσε, διαχρονικά, με την υπερδύναμη.

Σημείο καμπής υπήρξε η διακυβέρνηση Σημίτη, κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελλάδα προσδέθηκε στο άρμα της Γερμανίας. Ακολούθησε το πενταετές διάλειμμα της κυβέρνησης Καραμανλή που επέλεξε την τακτική ίσων αποστάσεων και ταυτόχρονα άνοιγμα προς τη Ρωσία.

Πολλοί περίμεναν ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, η Ελλάδα θα επανερχόταν σε ατλαντική τροχιά. Άλλωστε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου διατηρούσε, παραδοσιακά ,καλές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα.

Και όμως, από τις αρχές του 2010 η Ελλάδα πέρασε σχεδόν απόλυτα στην επιρροή του Βερολίνου. 

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που ανέφερε ο κ. Ντομινίκ Στρος-Καν για την περίοδο που αποφασίστηκε η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης. Ο Γάλλος πρώην Πρόεδρος του ΔΝΤ, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών, είχε προτείνει στον κ.Παπανδρέου ένα γενναίο κούρεμα του χρέους από τότε, προκειμένου να καταστεί αυτό βιώσιμο. 

Έτσι όπως είχε διαμορφωθεί το πρόγραμμα, ο τότε Πρόεδρος του ΔΝΤ, είχε αντιληφθεί ότι θα βύθιζε την οικονομία μας σε ύφεση και θα δημιουργούσε το απόλυτο αδιέξοδο.

Έμεινε όμως έκπληκτος, όπως αποκαλύπτει σε συνομιλητές του, για το γεγονός ότι ο κ.Παπανδρέου προσπέρασε με χαρακτηριστική ευκολία και χαλαρότητα, τη διεκδίκηση διαγραφής χρέους, παρά το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είχε τη στήριξη και του ΔΝΤ και των Αμερικανών.

Ο πρώην Πρωθυπουργός είχε επικαλεστεί ως δικαιολογία την αντίδραση της κ. Μέρκελ που δεν δεχόταν να ακούσει τίποτα για ”κούρεμα” του Ελληνικού χρέους.

Οι Αμερικανοί είναι βέβαιο ότι έχουν αιφνιδιαστεί από τη στροφή της Ελλάδας και την εξάρτησή της από το Βερολίνο που είναι ολοένα και πιο έντονη.

Η στροφή αυτή δεν ερμηνεύεται από την οικονομική κρίση και τον κυρίαρχο ρόλο που παίζει η Γερμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΗΠΑ άρχισαν, εδώ και καιρό, να διαβλέπουν ότι η Γερμανία επιχειρεί να βάλει πόδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αρχής γενομένης από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Με όχημα τα οικονομικά προβλήματα αυτών των χωρών, η Γερμανία θέλει να ελέγξει την οικονομική και πολιτική ζωή αυτών των χωρών. Κυρίως όμως θέλει να μπει δυνατά στη διαχείριση και εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων και αποθεμάτων.

Άλλωστε το πιο πλούσιο κράτος της Ευρώπης έχει μία μόνο μία εμφανή και χτυπητή αδυναμία: δεν διαθέτει ενεργειακούς πόρους και είναι εξαρτημένο από εισαγωγές προκειμένου να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες.

Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, είτε εκβιάζεται από τους Γερμανούς, είτε έχει προσχωρήσει, αυτοβούλως, στην ιδέα ότι η Ελλάδα έχει περάσει πλέον στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας.

Στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν πέρασε απαρατήρητη η εξωδικαστική συμφωνία συμβιβασμού με τη Siemens, που επιβεβαίωσε τις υποψίες και τις εκτιμήσεις τους. Παράγοντας της αμερικανικής οικονομικής διπλωματίας, χαρακτήρισε πρωτοφανές το περιεχόμενο της συμφωνίας που ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στη Siemens να συνεχίσει να παίρνει δουλειές στην Ελλάδα ενώ το τίμημα που κατέβαλε, για να μην εγείρει το Ελληνικό Δημόσιο απαιτήσεις, είναι ευτελές.

Επιπλέον το Ελληνικό Δημόσιο παραιτείται άπαξ και δια παντός από κάθε νομική απαίτηση ή πράξη στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι άρχισαν να ασχολούνται και πάλι με την Ελλάδα και ενδεχομένως θα ασχοληθούν περισσότερο στο άμεσο μέλλον.

Στο μικροσκόπιο τους βρίσκεται το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Καταγράφουν τάσεις, αποσκιρτήσεις και συμπάθειες.

Γνωρίζουν ποια είναι τα μέλη της Ελληνικής κυβέρνησης που ”παίζουν” με τους Γερμανούς αλλά και ποιοι παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί τους σε επιχειρηματικά projects.

Το μειονέκτημα των Αμερικανών απέναντι στους Γερμανούς είναι η μεθοδικότητα.

Το πλεονέκτημα όμως που πάντα είχαν οι Αμερικανοί έναντι των Γερμανών ήταν η τόλμη και η αποφασιστικότητα.

Πράγματα που οι Γερμανοί χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο για να τα αποφασίσουν,να τα προετοιμάσουν και να αρχίσουν να τα υλοποιούν, οι Αμερικανοί μπορούν να τα κάνουν άμεσα.

Η διαφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου και η αρχή ενός μπραν-ντε-φερ που κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί.

Πώς θα επηρεάσει τη χώρα και τι αλλαγές θα φέρει στο πολιτικό σύστημα.

Δέκα λόγοι για να επαναστατήσεις

1. Γιατί έχεις αξιοπρέπεια.

Δεν είσαι ζώο. Και δεν ανέχεσαι να σου φέρονται σαν τέτοιο. Είσαι άνθρωπος και απαιτείς σεβασμό. Δε θα ανεχθείς πια άλλα ψέματα. Σε κοροϊδεύουν συνεχώς και σε φτύνουν στα μούτρα και αυτό δε θα το ανεχθείς άλλο.

2. Γιατί δε φοβάσαι να ζήσεις. 

Ξέρεις ότι ο κόσμος δε φτιάχτηκε για εσένα παρά τα όσα λένε στις διαφημίσεις. Ξέρεις ότι είσαι μια μικρή μονάδα μιας μυρμηγκοφωλιάς, μια κουκίδα στο ψηφιδωτό που ονομάζουμε ανθρωπότητα. Μια κουκκίδα που έχει αποστολή να λάμπει και όχι να τρεμοπαίζει... Και ξέρεις ότι κάποτε θα πεθάνεις. Και για το λόγο αυτό χαίρεσαι το δώρο της ζωής. Με πάθος. Και όταν ο θάνατος έρθει να σε βρει, τότε, έχοντας ζήσει, ήρεμα θα τον δεχθείς χωρίς να τον φοβάσαι.

3. Γιατί δε θα επιτρέψεις στους σημερινούς ισχυρούς να διαμορφώσουν μια χειρότερη ανθρωπότητα από τη σημερινή και γιατί πιστεύεις ότι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα για το οποίο αξίζει να ζήσεις και να πεθαίνεις είναι το να παραδόσεις έναν κόσμο ίδιο - αν όχι καλύτερο - από αυτόν που βρήκες. Έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας και όλα εκείνα τα παιδιά που θα έρθουν όταν εμείς θα έχουμε φύγει..

4. Γιατί είναι δικαίωμα σου να καθορίζεις τη ζωή σου και να ασκείς εξουσία στη γη των πατέρων σου. 

Γι αυτήν τη γη πολέμησε ο παππούς σου, ο προπάππος σου ή ίσως και ο πατέρας σου, για να μπορείς εσύ ελεύθερα να ζεις και να καθορίζεις τη ζωή σου εντός των ορίων της ποτισμένης με αίμα αυτής γης. Την γη αυτήν την κληρονόμησες από τους πρόγονους σου και οφείλεις να κάνεις το χρέος σου τώρα που κινδυνεύουμε να τη χάσουμε. Αυτή η γη είναι η πατρίδα σου. Σε χρειάζεται.

5. Γιατί κατάλαβες ότι η αποχή σου από τα κοινά και η απάθεια είναι που δίνουν την εξουσία στους μόνιμους εξουσιαστές μας και αποφάσισες να βγεις από αυτό το τέλμα της απάθειας και της μιζέριας. 

Ξέρεις πως να τους πολεμήσεις. 

Θα αυτό-οργανωθείς. Μετέχεις σε ομάδες, φτιάχνεις ομάδες, συλλόγους και εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία για να μιλήσεις με τους συμπολίτες σου, να ξυπνήσεις κάποιον που κοιμάται, να συζητήσεις με κάποιον για το τι μπορούμε να κάνουμε και κάνεις ότι αποφασίσετε. Μπορεί σε άλλους να φαίνεται λίγο, αλλά όχι σε εσένα. Εσύ ξέρεις ότι όλα τα μεγάλα ταξίδια αρχίζουν με ένα μικρό βήμα.

6. Για να σταματήσεις να πλήττεις, να είσαι μίζερος, καρμίρης και δυστυχισμένος. 

Δεν αρμόζουν τα συναισθήματα αυτά να είναι μόνιμα στον άνθρωπο. Δεν είσαι ανθρωπάκος. Είσαι άνθρωπος. Και αντί να διαβάζεις δωρεάν βιβλία για την κατάθλιψη, κάνεις προσπάθειες να αλλάξουν οι συνθήκες που δημιουργούν όλη αυτή τη μιζέρια και την ακεφιά.

7. Γιατί βλέπεις καθαρά ότι τα νήματα με τα οποία σε κινούν είναι μεταξωτά. 

Όλο αυτό το χρέος που χρωστάνε όλοι οι λαοί σε κάποιους εξωγήινους, όλο αυτό το ψέμα που σε κάνανε να πιστέψεις και με το οποίο σε καθοδηγούν σε πράξεις που κάνουν την ψυχή σου χειρότερη, τη ζωή τη δική σου και των παιδιών σου πιο μαύρη, δεν είναι παρά ένα νήμα που εσύ επιτρέπεις να σου κινεί τα χέρια και τα πόδια. Ξέρεις ότι μόλις βρεθείς μαζί με πολλούς αποφασισμένους να μην υπακούν στο νήμα, τότε αμέσως το νήμα θα κοπεί και κανείς δε θα έχει εξουσία πάνω σας.

8. Γιατί γνωρίζεις ότι υπάρχει φάρμακο ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις που βλάπτουν την ανθρωπότητα σήμερα. Το φάρμακο αυτό πρώτοι το ανακάλυψαν οι Ελληνες πρόγονοι σου και λέγεται δημοκρατία. 

Οι σκοτεινές δυνάμεις, με τη σημερινή ολιγαρχία της βρωμιάς και του ψέματος που τολμούν να αποκαλούν δημοκρατία, μπορούν να νικηθούν μόνο με αληθινή δημοκρατία. 

Ξέρεις ότι η δημοκρατία προϋποθέτει ισηγορία και ισονομία. 

Ξέρεις ότι σήμερα δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία ούτε ισηγορία ούτε ισονομία. Υπάρχουν μόνο κάποια "δημοκρατικά δικαιώματα" τα οποία οι ολιγάρχες σου παρουσιάζουν μαζί με το σάπιο πολιτικό τους σύστημα σαν "δημοκρατία" . 

Ξέρεις ότι αν επιβληθεί από εσένα μια δημοκρατία χωρίς βουλευτική ασυλία, χωρίς νόμους περί ευθύνης υπουργών, με κληρωτούς πολίτες ενόρκους στις εξεταστικές επιτροπές, με διενέργεια δημοψηφισμάτων όταν το απαιτεί ο λαός και όχι αποκλειστική εξουσία διενέργειας δημοψηφίσματος να έχει μόνο η κυβέρνηση, με έλεγχο των τηλεοπτικών σταθμών από ΕΣΡ κληρωτών πολιτών, με υποχρέωση των καναλιών να παίζουν ίσο χρόνο όλους τους αρχηγούς κομμάτων, ακόμα και αυτών που μετέχουν για πρώτη φορά... 

Είναι τόσα πολλά που μπορούν να γίνουν... Αρκεί μόνο να επιβληθεί δημοκρατία.

9. Γιατί μόνο όταν εκτελείς το χρέος σου ως άνθρωπος και με τις πράξεις σου βοηθάς να δημιουργηθεί ένα καλύτερο αύριο, σταματάει το πουλάκι που σου τρώει τα σωθικά να σου τρώει τα σωθικά.

10. Γιατί δεν είσαι δειλός να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες ότι δήθεν το να επαναστατήσεις δεν έχει νόημα, ή ότι όσοι άνθρωποι και να βγουν στο δρόμο δε θα έχει αποτέλεσμα ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία για να μην κάνεις τίποτα, να μείνεις στην απάθεια, τη δυστυχία και τη μιζέρια. 

Είσαι άνθρωπος. Με τιμή. Και αξιοπρέπεια. Και επαναστατείς όταν δε σου φέρονται ανάλογα.

ΔΝΤ: Η δόση είναι αυτοκτονία, μην την πάρετε!

Και έτσι απλά το ΔΝΤ εκθέτει όλους όσους ψήφισαν τα Μνημόνια θεωρώντας ότι σώζουν την χώρα…

Ενώ η Ελλάδα αγωνιά για την άμεση εκταμίευση της δόσης των 31,3 δισ. ευρώ, το ΔΝΤ προειδοποιεί, με ειδική νότα, την κυβέρνηση να μην πάρει τη δόση, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα οδηγήσει σε αργό θάνατο της οικονομίας και ότι μοναδική σωτηρία είναι μια συνολική λύση του προβλήματος, με νέο κούρεμα χρέους.

Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι αν η Ελλάδα πιέσει και πετύχει εκταμίευση της δόσης, θα διασπάσει την τρόικα, το ίδιο θα αναγκασθεί να αποχωρήσει και η τύχη της χώρας θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις της Γερμανίας.

Αξιωματούχοι του Ταμείου προειδοποίησαν συνεργάτη του πρωθυπουργού, λέγοντάς του ότι «η δόση είναι κώνιο, μην την πάρετε».

Παράγοντες κοντά στις διαπραγματεύσεις επισημαίνουν ότι αν η Ελλάδα λάβει τη δόση τότε εκμηδενίζονται οι πιθανότητες για νέο κούρεμα και το νέο πακέτο διάσωσης που θα επιβάλλει η Γερμανία θα οδηγήσει τη χώρα σε εξάντληση και βαθύτερη ύφεση.

Επιχειρώντας να αναψηλαφίσει την κατάσταση, ο Αντώνης Σαμαράς μεταβαίνει στις Βρυξέλλες, ενώ σε εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες του Euroworking group.

Ο Γιάννης Στουρνάρας επιμένει στο συμφωνηθέν σενάριο και θα πιέσει σε νεκρό χρόνο στο Eurogroup της Δευτέρας για την εκταμίευση της δόσης, έχοντας στα χέρια και την ψήφιση του προϋπολογισμού με αυξημένη πλειοψηφία.

Η κυβέρνηση θέτει στους ευρωπαίους το θέμα, ότι χωρίς τη δόση καταρρέει η αξιοπιστία της στο εσωτερικό μέτωπο και απειλείται ευθέως η συνοχή της.

Η ομάδα διαπραγμάτευσης θα χρησιμοποιήσει και το σημαντικό πρόβλημα με τα ομόλογα των €5 δισ. που λήγουν την επόμενη εβδομάδα και βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια της ΕΚΤ.

Αν και η ΕΚΤ αρνείται τη μετακύλιση των ομολόγων ώστε να «παντρευτούν» με τη δόση, η Κομισιόν έχει επεξεργαστεί σενάριο τεχνικής λύσης με το ESM να τα απορροφά.

Στελέχη όλων των διαπραγματευτικών ομάδων στις Βρυξέλλες επισημαίνουν, ότι υπάρχει πολιτική βούληση για λύση του προβλήματος άμεσα, αλλά οι πιθανότητες εκταμίευσης της δόσης άμεσα είναι ελάχιστες.

Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι το Eurogroup, στην καλύτερη περίπτωση, θα δώσει λεκτικό προσδιορισμό της προόδου και συγκεκριμένη ημερομηνία και οδικό χάρτη για την εκταμίευση, ενώ θα ανακοινώσει και την τεχνική λύση για τα ομόλογα που λήγουν στο μεταξύ.

Economist: Iδού πώς θα γλυτώσει η Ελλάδα

Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους, διαφορετικά δεν έχει ελπίδες να γλυτώσει από το μαρτύριο της σταγόνας, εκτιμά ο Economist, παροτρύνοντας τους δανειστές της να διδαχτούν από την Ιστορία των υπερχρεωμένων αναπτυσσόμενων χωρών.

Το έγκριτο οικονομικό περιοδικό επισημαίνει ότι η κατάσταση που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στη χώρα θυμίζει έντονα την εμπειρία των υπερχρεωμένων κρατών της Λ. Αμερικής και της Αφρικής τις δεκαετίες 1980 και 1990.

Η οικονομία συρρικνώνεται, το χρέος αυξάνεται συνεχώς, ενώ οι σκηνές από βίαιες συμπλοκές και εξαγριωμένους διαδηλωτές πρωταγωνιστούν σε καθημερινή βάση στα δελτία ειδήσεων.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκονταν τις δεκαετίες 1980 και 1990 οι υπερχρεωμένες χώρες της Λ. Αμερικής και της Αφρικής.

Οι κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών και το ΔΝΤ προσπαθούσαν χρόνια να τις βοηθήσουν με βραχυπρόθεσμα δάνεια διάσωσης. Όμως η ανάκαμψη ήρθε μόνο όταν μειώθηκαν τα χρέη τους, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είχαν λάβει από τον επίσημο τομέα.

Όπως σημειώνει ο Economist, η οικονομία της Ελλάδας δεν θα ανακάμψει αν δεν υπάρξει μια νέα συμφωνία για επιπρόσθετη ανακούφιση από το βάρος του χρέους.

Η ανακούφιση αυτή πρέπει να γίνει σε δύο στάδια: Σε πρώτη φάση, πρέπει να υπάρξει συμφωνία για μείωση του χρέους εφόσον ικανοποιηθούν συγκεκριμένοι στόχοι. Στη συνέχεια, το χρέος πρέπει να κοπεί σταδιακά την επόμενη δεκαετία.

Το επικίνδυνο παιχνίδι της Ευρώπης

Αυτήν τη στιγμή, περισσότερο από το 70% του ελληνικού χρέους βρίσκεται στην κατοχή του επίσημου τομέα, των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και του ΔΝΤ.

Οι πιθανότητες να αποπληρωθεί το χρέος αυτό από την Ελλάδα βουλιάζουν μαζί με την ελληνική οικονομία, τονίζει ο Economist.

Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις, το ελληνικό χρέος αναμένεται να ξεπεράσει το 190% του ΑΕΠ το 2014, περίπου 30 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ πριν από έξι μήνες.

Πολλοί Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν σε ιδιωτικές συνομιλίες ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποπληρώσει το χρέος, δημόσια όμως το αρνούνται κατηγορηματικά.

Η γερμανική κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται πρόθυμη να δώσει στην Ελλάδα διετή παράταση, αλλά δεν δέχεται να συζητήσει καν οποιαδήποτε ελάφρυνση στα δάνεια του επίσημου τομέα.

Κατά τον Economist, η στάση αυτή είναι κατανοητή από πολιτική σκοπιά. Η Γερμανία φοβάται ότι οποιοδήποτε κούρεμα του χρέους θα εξαγριώσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους και θα περιορίσει το κίνητρο της Ελλάδας για νέες μεταρρυθμίσεις.

Από οικονομική άποψη, όμως, οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή. Από τη στιγμή όπου όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, η χώρα θα παραμείνει αποκλεισμένη από τις αγορές. Την ίδια ώρα, η αβεβαιότητα θα επηρεάσει αρνητικά τις επενδύσεις και θα επιβραδύνει την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων.

O ενάρετος κύκλος εμπιστοσύνης και ανάπτυξης

Ο Εconomist υποστηρίζει ότι ένα καλό παράδειγμα μιας νέας συμφωνίας για την Ελλάδα είναι η πρωτοβουλία HIPC (Heavily Indebted Poor Countries) του 1996, κατά την οποία οι δανειστές συμφώνησαν να μειώσουν τα χρέη των πιο υπερχρεωμένων αναπτυσσόμενων κρατών, με τον όρο ότι θα εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για τη μείωση της φτώχειας.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Πολωνία, όπου το 1991 οι πιστωτές συμφώνησαν να κόψουν το χρέος της αν εφαρμόζονταν μεταρρυθμίσεις.

Μια διαπραγμάτευση με τους επίσημους πιστωτές της Ελλάδας μπορεί να βασιστεί στις ίδιες αρχές. Αν η Ελλάδα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, τα δάνεια από τον επίσημο τομέα θα υποστούν σταδιακή ελάφρυνση, μέχρι να φτάσουν σε ένα επίπεδο που θα είναι βιώσιμο.

Η ελάφρυνση μπορεί να γίνει με μείωση των επιτοκίων και με επιμήκυνση της αποπληρωμής, ενδεχομένως και κατά 50 χρόνια.

Με τον τρόπο αυτόν, οι Έλληνες θα αρχίσουν και πάλι να ελπίζουν ότι θα βγουν από την κρίση, οι επενδυτές θα τοποθετήσουν κεφάλαια στη χώρα και θα δημιουργηθεί ένας ενάρετος κύκλος εμπιστοσύνης και ανάπτυξης.

Εκτίμηση του Bloomberg για την Ελλάδα

Η μόνη «σωτηρία» της Ελλάδας , σύμφωνα με το Bloomberg, είναι να τερματιστεί ο επιπρόσθετος δανεισμός. 

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την μη περαιτέρω χορήγηση δανείων από τους διεθνείς πιστωτές, την διαγραφή χρέους από κρατικούς και ιδιώτες δανειστές και με την αύξηση της εγχώριας ανταγωνιστικότητας σε τέτοιο σημείο, ώστε να δοθεί μεγάλη ώθηση στις εξαγωγές.

Ο συντάκτης του δημοσιεύματος του Bloomberg , προβάλλει την άποψη ότι η κήρυξη χρεοκοπίας και η ταυτόχρονη έξοδος της χώρας από την Eυρωζώνη θα έλυναν το πρόβλημα, παρά την περίοδο προσαρμογής και αναταραχών, που θα διαρκούσε για αρκετούς μήνες.

Η τρέχουσα «μαλακή» τακτική με τον δανεισμό διεθνούς χρήματος στις εγχώριες ελίτ δεν επέφερε παρά μηδαμινά αποτελέσματα σε δομικές, οικονομικές προσαρμογές και, αντί για την επιδιωκόμενη απαλή μετάβαση σε μια καλύτερη θέση εντός της ευρωζώνης, η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω πλήρους κατάρρευσης της παραγωγής της.

Το Bloomberg αποδίδει αυτό το αποτέλεσμα στην ανικανότητα των ελληνικών πολιτικών ελίτ να προχωρήσουν στις αλλαγές που απαιτούνται. 

Η ανταγωνιστικότητα της χώρας δεν μπορεί να επανακτηθεί μέσω περικοπής μισθών και αύξησης φόρων και το θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι, χωρίς τις αναγκαίες δομικές αλλαγές, μόνη διαθέσιμη επιλογή αποτελεί η έξοδος από την ευρωζώνη, μιας και η εξάρτηση της Ελλάδας από τα δανεικά δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.

Ενδιαφέρουσα είναι και η ανάλυση στην οποία προχωρεί το Bloomberg για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Θεωρεί ότι τα κόμματα της χώρας ασχολούνται περισσότερο με τις μεταξύ τους διαμάχες παρά με τις μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον μοχλό της ανάπτυξης της χώρας. 

Εκτιμούν ότι ο Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας βλέπουν την περίσταση ως ιστορική ευκαιρία περιθωριοποίησης του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ώστε να σχηματισθεί ένα νέο διπολικό σύστημα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύο κόμματά της Κεντροαριστεράς, αντιλαμβανόμενα αυτή την τακτική, αποφάσισαν να αντιταχθούν στα κατά βάση λογικά μέτρα που προτάθηκαν από την τρόικα, ώστε να αναγάγουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για τη Νέα Δημοκρατία. 

Προϊόν αυτού του «παιχνιδιού» είναι το πολιτικό αδιέξοδο και η αδυναμία ελέγχου του χρέους, το οποίο δεν μπορούν να «χαλιναγωγήσει» κανένα πακέτο βοήθειας.

"STOP" στα 31,5 δισ. μέχρι να γίνει "κούρεμα"

Τελικό veto από ΗΠΑ - ΔΝΤ

Η εκλογή Ομπάμα στο "τιμόνι" της αμερικανικής ηγεσίας επαναφέρει την οριστική πλέον απαίτηση των Αμερικανών για "κούρεμα" της τάξεως του 50%, για να επιτρέψουν στο ΔΝΤ να εκταμιεύσει το μερίδιο που του αντιστοιχεί στην "αιματοβαμένη" δόση που η χώρα περιμένει να λάβει μέσα στον Νοέμβριο.

Στελέχη του ΔΝΤ ενημέρωσαν την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να συνεναίσουν στην εκταμίευση της δόσης εάν δεν υπάρξει συμφωνία για το "κούρεμα". Στο ΔΝΤ, άρα και στην Αμερική, θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι "βαρέλι" δίχως πάτο, και για να κλείσει πρέπει να διαγραφεί τουλάχιστον το μισό χρέος, αλλιώς η χώρα δεν θα σταθεί ποτέ στα πόδια της, και η μόνη ανάπτυξη που θα γνωρίσει θα είναι "ανάπτυξη"του χρέους.

Από την άλλη πλευρά, η Ε.Ε μπορεί να ελιχθεί εκταμιεύοντας αυτό που τους αντιστοιχεί, καθότι από το σύνολο της δόσης, μόνο 3,5 δισ. θα πάνε για αποπληρωμή χρέους, ενώ τα υπόλοιπα θα πάνε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αποφεύγοντας έτσι προς το παρόν τις αμερικανικές απαιτήσεις.

Επιστροφή στα σενάρια για GRexit το 2013 βλέπει όμως και ανάλυση της Royal Bank of Scotland (RBS), εκτιμώντας, παράλληλα ότι η Ελλάδα θα λάβει το μεγαλύτερο μέρος της δόσης από τους δανειστές (το μεγαλύτερο προφανώς εννοεί της Ε.Ε, και όχι του ΔΝΤ).

Τα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα έρθουν και πάλι στο προσκήνιο λόγω των δυσκολιών που συναντά ένα νέο «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών τίτλων του επίσημου τομέα. Σύμφωνα με την ανάλυση της βρετανικής τράπεζας RBS, η άρνηση των δανειστών στο ενδεχόμενο "κουρέματος" αναμένεται να διατηρηθεί και μετά τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2013, καθώς η ευθυγράμμιση της Ελλάδας με τις επιταγές του προγράμματος αναμένεται να παραμείνει αδύναμη.

Όπως αναφέρει η ανάλυση, οι σκληρότερες απαιτήσεις από την Ελλάδα τόσο στο μέτωπο των μέτρων λιτότητας όσο και σε αυτό της εποπτείας αναμένεται να οδηγήσουν το πρόγραμμα σε οικονομική και πολιτική αποτυχία.

Τα φιλικά λογια προς την Ελλάδα, δεν αναμένεται να συνεχιστούν μετά τις γερμανικές εκλογές και η συζήτηση για απομάκρυνση της χώρας αναμένεται να επανέλθει από την άνοιξη του 2013, με αφορμή μια νέα «μαύρη τρύπα» στα έσοδα του προϋπολογισμού.

Τα πράγματα είναι απλά. 

Χωρίς "κούρεμα" η Ελλάδα όχι μόνο θα έχει δυσοίωνο μέλλον, αλλά πιθανώς να μην έχει καθόλου μέλλον.

Πόσα χρήματα αρνήθηκαν ότι παίρνουν οι βουλευτές;

Τουλάχιστον 8000 Ευρώ μισθό παίρνουν οι Βουλευτές και με αποδείξεις!

Θίχτηκαν όλες οι πτέρυγες της κλεπτοκρατίας και της διαφθοράς, με την αναφορά του Βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, στον απαράδεκτα υψηλό βουλευτικό μισθό πριν λίγη ώρα μέσα στο κοινοβούλιο.

Συνολικά το ποσό που παίρνουν οι βουλευτές ξεπερνά τις 8.000 ευρώ. 

Για του λόγου το αληθές δημοσιεύουμε ένα εκκαθαριστικό βουλευτικής αποζημίωσης. Στο τελικό ποσό προσθέστε 20% (η νόμιμη εισφορά στο κόμμα) και μερικές συνεδριάσεις επιτροπών (150 ευρώ έκαστη).

Βγάλτε τώρα τα συμπεράσματά σας, γιατί τόσα χρόνια οι βο(υ)λευτές δε λένε λέξη για τους μισθούς τους και την ίδια ώρα τσακίζουν τον ελληνικό λαό με φόρους και περικοπές. 

Η Χρυσή Αυγή έχει, προς τιμήν της, καταθέσει πρόταση νόμου για τις απαράδεκτες παροχές στα κόμματα, πρόταση νόμου που αρνούνται να φέρουν στην ολομέλεια οι διεφθαρμένοι παράγοντες της κλεπτοκρατίας.

Ένα και μοναδικό είναι το δίλημμα: Εξέγερση ή θάνατος…

Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τη συντριβή μας, τον αργό και βασανιστικό μας θάνατο ή θα ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ ;

Αυτό είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ δίλλημα, το ένα και μοναδικό, που μπαίνει σήμερα μπροστά στον ελληνικό λαό…

Οι φιέστες των ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ που οργανώνουν οι εργατοπατέρες και οι γραφειοκρατικές ηγεσίες του ΚΚΕ πρέπει, απλώς, να αποτελέσουν την αφορμή, το «όχημα» απεγκλωβισμού της λαϊκής ΟΡΓΗΣ από τις ορειχάλκινες πλάκες των εργατοπατέρων και γραφειοκρατών, οι οποίοι έχουν ένα και μόνο στόχο : 

Την εκτόνωση της λαϊκής αγανάκτησης, το «κλείδωμα» της λαϊκής οργής στα εκλογικά παιχνίδια των συνδικαλιστικών και κομματικών ηγεσιών… 

Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, πλέον, βαθιά : 

Οι ηγεσίες των δήθεν αριστερών κομμάτων και των πολύχρωμων, ελεεινών εργατοπατέρων (κρατικοί συνδικαλιστές) ΜΠΟΡΕΙ να κραυγάζουν για ΓΕΝΙΚΟ ξεσηκωμό, αλλά στην πράξη αυτό που επιδιώκουν (το ζούμε δραματικά τώρα χρόνια και χρόνια) είναι οι εκτονωτικές φιέστες παρελάσεων-διαδηλώσεων, είναι η δική τους συνδικαλιστική και κομματική επιβίωση και ΟΧΙ η ΕΞΕΓΕΡΣΗ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση) της κοχλάζουσας λαϊκής ΟΡΓΗΣ…

Γι αυτό ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ και σήμερα σε συνθήκες ολοκληρωτικής λεηλασίας και καταστροφής μας, σε συνθήκες ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ μας από τις πλανητικές φασιστικές ελίτ, να ΔΙΑΣΠΟΥΝ, ακόμα και αυτές τις κινητοποιήσεις-φιέστες, εξακολουθούν να παίζουν το διασπαστικό παιχνίδι-σώου των ξεχωριστών και «μαντρωμένων» (κομματικά και συνδικαλιστικά) απεργιακών κινητοποιήσεων…

Εξακολουθούν οι αχρείοι ΟΧΙ μόνο να μην ΠΡΟΩΘΟΥΝ στοιχειωδώς πρωτοβουλίες ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ του ελληνικού λαού, αλλά να επιχειρούν, με νύχια και με δόντια, να «μαντρώσουν» τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή στις στενές δικές τους συνδικαλιστικές και κομματικές στάνες…

Το ίδιο θα επιδιώξουν και αύριο, να εφαρμόσουν τη γνωστή συνταγή τους : Το «κλείδωμα» της λαϊκής οργής και ενεργητικότητας στο μπουκάλι των κομματικών και συνδικαλιστικών παρελάσεων.

Χωρίς να σπάσει, ο ελληνικός λαός, αυτά τα «λουκέτα» των «κλειδοκρατόρων» της ΟΡΓΗΣ του, δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά, ούτε ένα βήμα προς την ΕΞΕΓΕΡΣΗ…

Οι ίδιοι οι απεργοί ΠΡΕΠΕΙ να σπάσουν αυτούς τους ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΟΥΣ (συνδικαλιστικούς και κομματικούς) φράκτες και να πάρουν στα δικά τους χέρια την οργάνωση του ΑΓΩΝΑ…

Αν γίνει αυτή η αρχή ΤΟΤΕ και μόνο τότε θα μπούμε στο δρόμο της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ : Μιας ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ που θα στηρίζεται στις ίδιες τις ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ αυτό-οργανωμένες δυνάμεις του λαού, δυνάμεις οι οποίες θα ανακαλύψουν οι ίδιες τον τρόπο και τα μέσα του αγώνα τους…

Τότε και μόνο τότε θα ζωντανέψουνε ξανά το σύνθημα κάθε μεγάλης
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ : «Ελευθερία ή θάνατος» ! ! !

Ο αγώνας του ελληνικού λαού, σήμερα, είναι αγώνας ζωής και θανάτου και δεν μπορεί έναν τέτοιο ΑΓΩΝΑ να τον εμπιστευτεί στους κομματικούς και συνδικαλιστικούς, ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ κλειδοκράτορες: Στα δεκανίκια των εχθρών του…

ΕΜΠΡΟΣ να σπάσουμε τα κιγκλιδώματα, ΟΛΑ τα κιγκλιδώματα : Της καθεστωτικής «νομιμότητας», τα συνδικαλιστικά, τα γραφειοκρατικά, τα κομματικά, αλλά και τα φυσικά, αυτά που περιχαρακώνουν τους δρόμους και την κατοχική Βουλή με σιδεριές και ΜΑΤ…

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος…

Ουτοπία και πραγματικότητα. Λίγο πριν την ψηφοφορία και το χάος...

Παρά τα δεινά που υποφέρει ήδη η πλειοψηφία, τα δύο μεγάλα εμπόδια για την σταθεροποίηση και την ανάκαμψη παραμένουν. 

Το νοικοκύρεμα στο Δημόσιο και η συμμετοχή των πλουσίων στην εθνική προσπάθεια. 

Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν υπάρχει η πολιτική ηγεσία με το ηθικό ανάστημα, τις τεχνοκρατικές ικανότητες και την αδέσμευτη βούληση ώστε να μπορεί στο μεν εσωτερικό να πείθει ή και, αν χρειαστεί, να επιβάλλει τις καλύτερες λύσεις, στο δε εξωτερικό να διαπραγματεύεται με θετικό τρόπο όχι μόνο για τους δανειστές, αλλά και για την χώρα.

Ας κάνουμε όμως την αυθαίρετη παραδοχή ότι αυτή η πολιτική ηγεσία υπάρχει σήμερα στην χώρα…

Μια ηγεσία που τα μέλη της δεν εξαρτώνται από παλιές και νέες λίστες στη διάθεση μυστικών υπηρεσιών και μάλιστα χωρών με αντιμαχόμενα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή μας. Μια ηγεσία που δεν ενδιαφέρεται να εξυπηρετήσει κανέναν ισχυρό, αλλά και κανέναν αδύναμο για πολιτικά ή οικονομικά οφέλη. 

Πώς άραγε θα πολιτευόταν μια τέτοια πολιτική ηγεσία αυτές τις αποφασιστικές ημέρες; Θα ψήφιζε και αυτά τα μέτρα που της επιβάλλουν οι ξένοι δανειστές και κάποιοι ισχυροί εγχώριοι; 

Ενδεχομένως μια τέτοια ηγεσία να είχε διαχωρίσει το πρόβλημα του ελλείμματος από το πρόβλημα του χρέους και να έθετε σαν εθνική προτεραιότητα τον ισοσκελισμό του τι ξοδεύουμε με το τι βγάζουμε, έτσι ώστε και το επιχείρημα των δανειστών να αποδυναμωθεί διαπραγματευτικά, αλλά και να δοθεί στην οικονομία μας μια βάσιμη δυνατότητα για επανεκκίνηση.

Αλλά για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε και τα κρατικά έσοδα να διασφαλιστούν και η κρατική δαπάνη να περιοριστεί. Δηλαδή να πετύχει κάτι που ενώ είναι πρωτεύον και αυτονόητο, η σημερινή ηγεσία έχει ήδη εξασφαλίσει την αποτυχία του.

Όταν, για παράδειγμα, περιμένει έσοδα από την εξίσωση των τιμών του πετρελαίου τη στιγμή που η μία πολυκατοικία μετά την άλλη δηλώνουν ότι φέτος τον χειμώνα δεν θα αγοράσουν πετρέλαιο… 

Όταν αυξάνει τους φόρους παρότι τα φορολογικά έσοδα μειώνονται, από μήνα σε μήνα, σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας πληρωμής των ήδη υφιστάμενων φόρων εκ μέρους των μικρομεσαίων πολιτών και επιχειρήσεων… 

Όταν προσδοκά το κτύπημα της μεγάλης φοροδιαφυγής τη στιγμή που είναι πολιτικοοικονομικά δέσμια και έτσι δεν μπορεί να μεταλαμπαδεύσει εθνική συνείδηση στους απάτριδες πλουσίους… 

Ή όταν, μέχρι την τελευταία στιγμή, προσπαθεί στα μουλωχτά να μην πειραχτούν οι συντάξεις των υπαλλήλων της στη Βουλή…

Μια άλλη λοιπόν ηγεσία θα εφάρμοζε τρόπους για να ελαττωθεί η μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο και να κλείσει η ψαλίδα του ελλείμματος. Για παράδειγμα, ο κ. Βαρουφάκης έχει αναφέρει τρόπους που δεν θα προϋπόθεταν απολύσεις. 

Παράλληλα, θα είχε αξιοποιήσει τις περιβόητες λίστες και το κράτος θα είχε ήδη εισπράξει πολλά με τρόπο αθόρυβο και ουσιαστικό. Δεν θα ήταν αναγκαίες οι περικοπές που καταστρέφουν την οικονομία ανακυκλώνοντας την ύφεση ολοένα και σε βαθύτερο σημείο.

Θα είχε έτσι καταρχήν πετύχει έναν ισοσκελισμένο λογαριασμό για την χρεοκοπημένη μας χώρα βάσει του οποίου θα μπορούσε να διαπραγματευτεί με αξιοπιστία το πρόβλημα του τεράστιου χρέους και με βασική αρχή να μην το διογκώσει περαιτέρω. 

Μόνο μια τέτοια ηγεσία θα είχε το κύρος να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση εφ’όλης της ύλης και να πετύχει τρόπους για την αποπληρωμή, βιώσιμους για την κοινωνία και αποτελεσματικούς για τους δανειστές – όπως για παράδειγμα, τη σύνδεση των δόσεων με τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας.

Αλλά στην πραγματικότητα, η συντονισμένη, από πολιτικούς και δημοσιογράφους, μετάθεση του πραγματικού προβλήματος της χώρας, που είναι εξ ολοκλήρου πρόβλημα πολιτικό και ηγετικό, σε πρόβλημα είτε επιλογής νομίσματος είτε επιλογής παραμονής ή όχι στην ΕΕ, διαιωνίζει βασανιστικά την εθνική και οικονομική μας περιπέτεια χωρίς να δίνει λύσεις για την καθημερινότητα και ελπίδα για το μέλλον. 

Από την άλλη, η διεθνής πολιτική ρευστότητα που θα συνοδεύει τον επόμενη περίοδο, από τις εκλογές στις ΗΠΑ μέχρι τις εκλογές στη Γερμανία, δεν θα αφήσει και πολλά περιθώρια για να ξεκαθαρίσει με κάποιο μεθοδευμένο τρόπο εκ μέρους των ξένων, το τρέχον πολιτικό τοπίο στη χώρα μας. Αλλά δεν πρέπει τίποτε να θεωρούμε ως βέβαιο.

Όταν μόλις μέσα σε 4 μήνες μετεκλογικής συν-ακυβερνησίας το 50% των τριών κομμάτων έγινε ήδη 30%, στο εξής, η μετα-δικομματική φάση του πολιτικού μας συστήματος θα εξελίσσεται πολύμορφα και απρόβλεπτα. 

Παρότι σύμφωνα με τελευταία έρευνα του κ. Πανά, το μεταναστευτικό αξιολογείται ως σημαντικό πρόβλημα μόνο από το 3.9% του πληθυσμού, ο εθνικοσοσιαλισμός ελληνικού τύπου συνεχίζει να αναπτύσσεται αλματωδώς και χωρίς σοβαρούς πολιτικούς αντιπάλους. Διότι αυτό που πραγματικά τον γιγαντώνει είναι το γεγονός, που αναδεικνύεται στην ίδια έρευνα, ότι δηλαδή η διαφθορά του καθεστώτος είναι το υπ΄αριθμόν-ένα πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας. 

Με άλλα λόγια, στα βρώμικα στάσιμα νερά του πολιτικού μας συστήματος, το μίσος για το καθεστώς εξελίσσεται σε κύριο πολιτικό κριτήριο.

Για αυτό και στο παρασκήνιο το σύστημα εξουσίας θα αναζητά απεγνωσμένα διάδοχες καταστάσεις, που θα μπορούν να αναλάβουν και να αποτρέψουν το χάος, όταν οι πρώτες πραγματικά ανεξέλεγκτες συγκρούσεις κάνουν την εμφάνισή τους στο δρόμο. Για μια ασήμαντη ή σημαντική αφορμή. 

Χάος που θα γοητεύσει και άλλους Νότιους φτωχοδιάβολους…

Γιατί δεν κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις;

Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα η άποψη ότι, εκεί που σταματά η αλήθεια, ξεκινούν οι δημοσκοπήσεις. 

Υπό την έννοια ότι, από τη στιγμή που κρίνεται αναγκαίο να στραφούμε σε έρευνες όπου επιχειρείται να καταγραφεί η “κοινή αφήγηση” της κοινωνίας, εκ των πραγμάτων παραδεχόμαστε ότι η δική μας προσέγγιση των πραγμάτων είναι μερικώς ελλειμματική. Ίσως και στρεβλωτική. 

Οι δημοσκοπήσεις, ειδικά στο επίπεδο της πολιτικής, ανέτρεψαν τον αρχικά ερευνητικό και συμβουλευτικό ρόλο τους. Ουσιαστικά, υποκατέστησαν τη βούληση της κοινωνίας, και υπαγορεύουν συμπεριφορές, στρατηγικές και προτεραιότητες σε ένα πολιτικό δυναμικό εμφανώς αδύναμο να αντισταθεί στη γοητεία τους. 

Ειδικά στην Ελλάδα, οι δημοσκοπήσεις εξελίχτηκαν σε εθνικό reality. Μέχρι να ξεσπάσει η κοινωνία τις διαθέσεις της, τις οποίες επιχειρούν να καταγράψουν, και στις περισσότερες μετρήσεις η κοινωνία να βάζει στοίχημα με τον εαυτό της, μέσα από τις συνειδητά αναληθείς απαντήσεις που δίνει, να εκθέσει τους δημοσκόπους. Επομένως, και να αποπροσανατολίσει την πολιτική ηγεσία. 

Για την πρόοδο της συζήτησης ωστόσο, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο ότι οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα μέρος έστω της πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι μας. 

Οι δημοσκοπήσεις αυτές λοιπόν δείχνουν το τελευταίο διάστημα τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων της κοινής γνώμης. 

Δηλαδή… θα μας κυβερνήσει; 

Ποιος πιστεύει πραγματικά ότι το κόμμα με τις πληθυντικές συνιστώσες και τον ακραίο λόγο λαϊκισμού, που δίνει ιδεολογική μάχη για να εξελιχθεί στο σύγχρονο Tea Party της Ελλάδας, αντίστοιχης φυσικά επικινδυνότητας με εκείνο στην Αμερική, που πριν από έναν χρόνο κόντεψε να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε χρεοκοπία, μπορεί να αναλάβει την ιστορική ευθύνη να βγάλει την Ελλάδα από το σημερινό εθνικό αδιέξοδο; 

Η προφανής απάντηση θα ήταν… ούτε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. 

Γιατί όμως ;

Πρέπει να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά. Να πάμε πιο μακριά τη σκέψη μας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα, επειδή ακόμη και στην εποχή της εθνικής απογοήτευσης και απόγνωσης, τα ποσοστά που του δίνουν οι (έτσι κι αλλιώς αμφισβητούμενες) δημοσκοπήσεις, κινούνται στα επίπεδα του 20%-25%. 

Η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να πείσει, πόσο μάλλον να συναρπάσει μια κοινωνία σε αδιέξοδο, παρά την συνεπή προσπάθεια της μετάλλαξης σε “μετά-ΠΑΣΟΚ”, δείχνει ότι οι Έλληνες δεν θα επιτρέψουν εύκολα σε κανέναν να τους ξεγελάσει ξανά. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δημιουργήσει ρεύμα υπέρ του. 

Ανησυχεί δε πως όταν η σελίδα γυρίσει, και παρά τις τελευταίες λυσσώδεις αλλά απέλπιδες προσπάθειες του λόμπι της δραχμής, η Ελλάδα αρχίσει να αντικρίζει το μέλλον με ρεαλιστική αισιοδοξία, η μονότονη ηχώ της καταστροφολογίας δεν θα ξεπερνά τα ντουβάρια της Κουμουνδούρου. Μέχρι εκεί θα ακούγεται.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ

Συμμετέχω στις διήμερες κινητοποιήσεις και σε όλες τις δράσεις εναντίον της ενδοτικής, μνημονιακής, ολιγαρχικής. αυταρχικής κυβέρνησης 

επειδή :

1. Είμαι άνθρωπος κι όχι σκουπίδι.

2. Δεν εκχωρώ σε κανέναν κερατά, ακόμη και εκλεγμένο, το δικαίωμα μου σε μια αξιοπρεπή ζωή, στην ίδια μου τη ζωή. Είμαι κύριος του εαυτού μου, καιρός να το καταλάβουν κι αυτοί.

3. Θα πολεμήσω με κάθε τρόπο για τα συνταγματικά μου δικαιώματα στη δουλειά, στη στέγαση, στην περίθαλψη, στη μόρφωση, στην ελευθερία της έκφρασης, στην ελεύθερη διακίνηση, στην αντικειμενική πληροφόρηση, την αμερόληπτη δικαιοσύνη, την ασφάλεια, τη βεβαιότητα για το αύριο.

4. Θέλω το κράτος, που το πληρώνω σαν μαλάκας όλα μου τα χρόνια, να μου παρέχει αυτά που υποχρεούται και να μην έχω ανάγκη καμιάς ταπεινωτικής φιλανθρωπίας.

5. Δεν τους επιτρέπω να με αγνοούν, να με προσβάλλούν, να με κοροίδεύουν, να με χρησιμοποιούν, να με ευτελίζουν, να με κλέβουν, να με απαξιώνουν, να με τρομοκρατούν, να με σκοτώνουν.

6. Είμαι ένας από τους πολλούς και οι πολλοί έχουν τη δύναμη, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν, για να τους στείλουμε όλοι μαζί στο διάβολο κι ακόμη παραπέρα.

7. Ξέρω πως τίποτα δεν είναι εύκολο, ξέρω πως θα απαιτηθούν θυσίες, εργώδεις προσπάθειες, υπομονή, χρόνος για να ανακτήσουμε στοιχειωδώς όσα μας άρπαξαν.

Κανένα πρόβλημα, θα το παλέψουμε όλοι μαζί, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον & οι πιο δυνατοί τους πιο αδύναμους, αφού θα πρόκειται για το κοινό μας όραμα, τους δικούς μας στόχους.

8. Έχω δίκιο με το μέρος μου, θα το επιβάλλω με κάθε τρόπο & σας θέλω όλους μαζί μου.